You win again

'Iedereen kan doen wat hij wil, maar volgende week vrijdag ga ik naar de Don Boscofuif van de zesdes bij ons op school'! Deze legendarische zin werd hier vergezeld van een paar gratuite dancemoves - om toch de ernst van de zaak te onderstrepen - een tijdje geleden luidop uitgesproken.


Nu, de bewuste vrijdag, doet iedereen inderdaad weer wat hij wil.
De man heeft namelijk ook een evenement op school, zoiets waar hij weer niet onderuit kan.

Love the borsthaar!

En of hij dan ook voor babysit gezorgd heeft?
Niet dus... Ja, you win again!

Dat laat ons enkel nog een paar melige eighties hits
en dito pasjes in de keuken.

Nu, het is ingewikkelder dan dat.
Maar neen, geen sad face. Helpt niet.

En morgen geen stiekeme dutjes of slaperige blikken...
want dan kan er iemand anders zielig wezen.

To little, to late

Een tijdje geleden ontdekte ik het Louisajurkje.
Zou ik ook eens maken.
Tijd of geen tijd, geduld of geen geduld!

Net toen ik aan de knip ging, bleek dat er een wedstrijdje was op de site van Compagnie M.
Zou ik er voor gaan? Zou ik meedoen?
Ja, zei de zoon, want je moet die medaille winnen, mama!!!
Ja, zei de man, en hij mompelde iets over een uitstekende stofkeuze...

Nu, wij wonnen niet. Want wij waren verre van klaar.
Maar de medaille voor moed en doorzettingsvermogen, die mogen we toch hebben hoor.

Een week na de deadline hadden we eindelijk een jurkje,
een week nadien ook een foto.
Allé toch van de voorkant, want de achterkant - met inzetstukken!!! - vergaten we.
Die volgt later wel.
Wij haspelden ook twee keer de voorkant in elkaar,
en knipten ook twee maal de voering verkeerd, ja twee maal.

Maar verder opperste concentratie, slechts enkele défauts en verder veel getaratataaaaaa....