30 oktober 2013

Lunchtas


Deze lunchtas maakte ik in het voorjaar. Ik gebruikte de Menina uit Zo geknipt als basispatroon, maar verbreedde de tas aan de zijkanten. De hengsels maakte ik van een breed lint (volgens de meneer op de markt een soort van broekenband of zo?) dat ik dubbel stikte. De twee verschillende kleuren zorgen voor een leuk effect. Aan de binnenkant stikte ik rekbare paspel. Ik maakte een grote lus voor mijn thermos zodat die niet omvalt. In de kleinere lussen is er plaats voor bestek. In het extra vakje past een groot tablet chocolade...

De Klaartjetas


Tja, ik zou ook eens een Vinktas maken. Zo even tussendoor ja. En dat is waar het dan ook onmiddellijk fout liep. Ik knipte ijverig het stof (nam zelfs een meter om alles uit te meten), ging op zoek naar gepaste voering, zocht een mooi lintje... allemaal zo even tussendoor. En dan op een avond was er tijd om alles in elkaar te steken. En zo kwam ik er achter dat ik de breedte voor de hoogte nam en omgekeerd. Als er geen print had opgestaan, had ik gewoon wel verder gedaan (want van stofrichtingen wil ik me ook niet altijd te veel aantrekken...) maar dat ging dus niet. En dus werd het geen Vinktas maar een Klaartjetas. Ooit maakte ik een eigen versie van de Menina en met dit model  in gedachte ging ik verder aan de slag. Het resultaat is een tas die toch wel bij Klaartje past. Het stofje kreeg ik ooit van haar en de fietsjes zijn helemaal mijn bromtommende Brusselse vriendin. De linten maakte ik extra lang zodat ze de tas gezwind over haar schouders kan slaan. Want als ik me haar met een tas visualiseer is het altijd eentje die over de schouders gaat, vaak goed volgestouwd met van alles en nog wat. Daarom is de tas ook goed groot. Binnenin maakte ik een groot vak met rits en een klein vakje voor een gsm en een agenda. En het haakje zorgt ervoor dat sleutels onmiddellijk gevonden worden.





24 oktober 2013

Ada


Toen ik zwanger was van Ada had ik maar een missie: een mooi geboortekaartje. Ik moest en ik zou zelf iets tekenen of schilderen! Dat was echt makkelijker gezegd dan gedaan. In elk geval was het een goed excuus om weer eens te keer te gaan in de verfwinkel. Omdat ik het vooral vermoeiend vind om steeds opnieuw dezelfde kleur te mengen, moest ik zo nodig de grootste 'voordeeldoos' met kleine tuubjes verf te kopen. En onder het motto 'als we dan toch bezig zijn' ook nog een paar pottekes Ecoline en een stel oliepastels. Wel handig en ook weer schoon om naar te kijken, maar ook zeer frustrerend als de ideeën in het hoofd geen vorm willen krijgen.  

Ideeën genoeg hoor, daar niet van. En zo ontstond uiteindelijk het idee van 'Letterpress'. Daarbij worden de letters en tekeningen in reliëf op het kaartje gedrukt. De mooiste vond ik op deze website uit de VS. Maar gezien geboortekaartjes niet op voorhand gedrukt kunnen worden, was dit niet echt een optie. Dichter bij huis vond ik hier en hier en op tal van andere sites ook heel mooie voorbeelden. Goed voor een volgende keer, maar niet als je nog maar een paar weken tijd hebt.

Onder het motto 'dan photoshoppen wij dat toch even zelf', kwam ik uiteindelijk tot volgend resultaat. De figuurtjes haalde ik van een afbeelding die ik op het spoor kwam door in google de term clipart in te geven. En omdat de originele afbeelding zo mooi was, volgde er ook een voorkant en nadien ook een grote poster en kaartjes voor snoepzakjes.




 






20 oktober 2013

Mama, jij bent mijn dikke vriend...


Die lieve woorden fluisterde mijn schattige zoon vanmorgen in zijn mama's oor. Om half zes, toen hij niet meer alleen kon slapen en dringend in het grote bed moest. Hoe fijn toch, wij samen met de armen rond elkaar. Vijf jaar is hij en sinds zijn zusje deze zomer geboren werd, vraagt iedereen hoe het met hem gaat, alsof hij nu opstandig en jaloers zou moeten zijn. Dat is hij gelukkig niet. Hij is een hele lieve, grote (met de nadruk op grote!) broer die wel eens vind dat hij wat meer aandacht verdient. Maar wie vindt dat niet natuurlijk...

Een foto van vlak voordat hij grote broer werd.

19 oktober 2013

Ik wil ook een blog...


De zin sluimert al een tijdje door mijn hoofd. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar oef, hier is hij dan, mijn eigen blog! Eigenlijk houd ik niet zo van dingen uit te zoeken op een computer. Ik ben eerder van het type dat nooit iets grondig leest en bijkomende schermpjes op een computer genadeloos weg klikt of uiteindelijk toch maar aanklikt, alleen al om er van af te zijn. Maar kijk, het is gelukt, zelfs zonder hulp van manlief...

'Maar heb ik daar dan nog wel tijd voor?' Met een kleuter van vijf en een baby van enkele maanden oud... Ik weet sowieso wel altijd wat gedaan. Maar het moet. Zo voelt het toch. Hoe meer blogs ik lees, hoe meer ik weet dat 'ik dat ook wil!'

Net zoals al die andere dames die ik volg (en jawel, het zijn tot nu toe allemaal dames) wil ik het ook hebben over de leuke dingen die het leven vullen, en misschien ook soms over de minder leuke. In mijn geval is dat dan over kinderen, kringwinkelvondsten, juweeltjes maken, handwerken... en alle andere prullerijen. Want verzamelen en prullen, dat is eigenlijk mijn grootste hobby.

Wees welkom en hopelijk tot gauw...