Constructiefoutje

Ik ruim straks wel op. Hij kent mij toch beter dan dat, niet? De kindjes zijn na bad in bed en ik ben net beneden. De echtgenoot is weer verplicht uithuizig maar is wel nog snel even boodschappen gaan doen.
Ik moet nog het hoogst noodzakelijke voor school doen zoals daar is 'een lokaal reserveren', 'een paar kopieën maken' en vooral even nadenken 'wat ik morgen niet zou mogen vergeten'.
Maar dat gaat zoals altijd, dat ik het op een papier schrijf, het papier in mijn boekentas steek, het overmorgen weer vind en dan weer weet wat ik zoal niet heb gedaan. Tja, dan maak ik die kopieën maar weer thuis... En de leerlingen die kennen het ondertussen ook al. 'Waarschijnlijk weer ergens onderaan in uw boekentas' zeggen ze dan als ik voor de zoveelste keer weer mijn sleutels niet vind en met alles dat ik rond mijn lijf heb begin te schudden. En gelukkig morren ze ook niet meer als ik ze in mijn zog weer eens naar het verkeerde lokaal heb gesleurd. Ze draaien hooguit nog met hun ogen. De meisjes toch. Alleen de jongens zijn slimmer want meer ronddwalen, is minder les natuurlijk.
In de crèche vroegen ze laatst hoe het dan kwam dat ik zo verstrooid was, nadat ik die week al twee keer de melk van Ada was vergeten en ook een keer had moeten bellen omdat ik me vergist had in het tijdstip dat ik haar kwam oppikken.
Goeie vraag. Gewoon een constructiefoutje zeker, waardoor ik alles tegelijk wil doen en de meest onnodige dingen eerst, zoals opruimen in plaats van voor school werken?