20 januari 2014

Constructiefoutje


Ik ruim straks wel op. Hij kent mij toch beter dan dat, niet? De kindjes zijn na bad in bed en ik ben net beneden. De echtgenoot is weer verplicht uithuizig maar is wel nog snel even boodschappen gaan doen.
Ik moet nog het hoogst noodzakelijke voor school doen zoals daar is 'een lokaal reserveren', 'een paar kopieën maken' en vooral even nadenken 'wat ik morgen niet zou mogen vergeten'.
Maar dat gaat zoals altijd, dat ik het op een papier schrijf, het papier in mijn boekentas steek, het overmorgen weer vind en dan weer weet wat ik zoal niet heb gedaan. Tja, dan maak ik die kopieën maar weer thuis... En de leerlingen die kennen het ondertussen ook al. 'Waarschijnlijk weer ergens onderaan in uw boekentas' zeggen ze dan als ik voor de zoveelste keer weer mijn sleutels niet vind en met alles dat ik rond mijn lijf heb begin te schudden. En gelukkig morren ze ook niet meer als ik ze in mijn zog weer eens naar het verkeerde lokaal heb gesleurd. Ze draaien hooguit nog met hun ogen. De meisjes toch. Alleen de jongens zijn slimmer want meer ronddwalen, is minder les natuurlijk.
In de crèche vroegen ze laatst hoe het dan kwam dat ik zo verstrooid was, nadat ik die week al twee keer de melk van Ada was vergeten en ook een keer had moeten bellen omdat ik me vergist had in het tijdstip dat ik haar kwam oppikken.
Goeie vraag. Gewoon een constructiefoutje zeker, waardoor ik alles tegelijk wil doen en de meest onnodige dingen eerst, zoals opruimen in plaats van voor school werken?

03 januari 2014

Verklikkerlichtjes?


Een kleine handleiding en een paar verklikkerlichtjes, eentje voor 'ik heb echt wel honger' en eentje voor 'ik ben gewoon moe' of 'auw, dit zijn nu krampjes', het zou toch wel handig zijn... Maar ja, een baby wordt nu eenmaal standaard zonder geleverd. Soms wou ik dat ik het wist, eten geven of geen eten geven, al in bedje steken of niet...

Want ons kleine A'tje dat zo goed doorsliep, doet dat nu al even niet meer. En het wordt er alleen maar erger op. Op zich vind ik het niet erg om 's nachts op te staan, maar nu zijn het ook de avonden die behoorlijk zwaar worden. Gelukkig maar dat een baby'tje wel standaard super schattig is.

Eerst maakte ik me zorgen hoe ik dit allemaal zou overleven als ik na de vakantie weer voltijds zou gaan werken. Maar gewoon al te mogen zorgen voor dat kleine wezentje maakt ons al zo gelukkig dat we het er allemaal graag bijnemen. Ze is toch maar één keer zo klein, niet...

Ook met de borstvoeding wil het niet altijd zo lukken maar ondanks alles - en de pot nutrilon pepti die we op aanraden van Kind en Gezin dan toch maar in huis haalden maar die na twee vieze stinkflesjes weer onaangeroerd bleef - hebben we het toch altijd kunnen volhouden.

Oké, ik weet dat ik nu waarschijnlijk als een irritante positivo klink - en dat terwijl dochtertlief zich vanavond al als een behoorlijke brulboei gedragen heeft - maar op dit moment bekijk ik het echt zo. Fingers crossed dat dat volgende week ook nog zo is... .