23 december 2013

Huisjes


Ik ben een fan van huisjes. Samen met Klaas kocht ik een paar weken geleden een pakje klei. En dit is het resultaat. Veel tijd hadden we niet voor een kerstboom of dergelijks. Maar met deze kleine huisjes is er toch wat sfeer in huis geslopen.


Beste wensen




Het was weer nipt, maar het is er dan toch nog van gekomen, de jaarlijkse fotosessie. Na heel wat gepruttel en geprul (elk om de beurt) staan ze er dan toch op. Misschien wat cliché, maar zeg nu zelf, van zo'n schattige patékes moet je wel een foto op je kerstkaart zetten...



11 december 2013

Wachten


'Wachten is niet mijn sterkste punt' wist ik maandag in het ziekenhuis nadat mijn man eindelijk zijn langverwachte echo had gekregen. 'Allé, daar heb ik de laatste drie kwartier nog niets van gemerkt', wist hij nog enigszins vrolijk op te merken om dan even later toch weer een pijnlijk grimasse te trekken. Voor mij leken het alvast drie uur. En inderdaad, ik heb niks met wachten. Zeker niet als ik vind dat het vooruit moet gaan, zo in de zin van 'help, mijn man gaat weldra misschien ontploffen en er is hier niemand die daar iets aan wil doen'. Nu, zijn appendix is er veilig uitgeraakt en vandaag mag hij dan weer naar huis.

En kijk, wie zit hier weer te wachten... Te wachten op een bericht om hem in het ziekenhuis te mogen oppikken. Maar dan heb ik ineens wel de tijd om een blogbericht te schrijven. Dat was de afgelopen dagen wel anders. Schipperen tussen school, ziekenhuis, zoon en baby... ik zou nu zelfs zo'n all-in vakantie aan een of andere Turkse rivièra kunnen verdragen, zonder nog maar in de verre verste aan één of ander creatief idee te willen denken...

En wat doet een mens zo tijdens het wachten... Vooral uit het raam staren. En dat zicht is toch een foto waard. En een blogbericht zonder foto, is toch ook maar wat saai. Nu, ik had wel geen zin om te wachten totdat de gordijnen open zouden gaan en die rij auto's er niet meer zou staan...